ایمپلنت دیجیتال را می‌توان پیشرفته‌ترین روش کاشت دندان نامید. زمانی که صحبت از جایگزینی دندان‌های از دست رفته میشود، قطعا ایمپلنت در صدر لیست بهترین روش‌های موجود قرار می‌گیرد. ایمپلنت شبیه‌ترین ساختار و عملکرد را به دندان طبیعی دارد. دوام و سازگاری این پروتز نیز بسیار بالاست. اما در عصری که ویژگی منحصر به فرد آن ظهور فناوری‌های پیشرفته دیجیتالی است، همیشه راهی برای ارتقا بیشتر وجود دارد. جدیدترین روش ایمپلنت که به ایمپلنت دیجیتال معروف است، تلفیقی شگفت انگیز از فناوری‌های دیجیتال و تکنیک‌‌های دندانپزشکی را به ارمغان آورده است. در مراحل کاشت این پروتز دندانی، تکنولوژی‌های پیشرفته به خدمت گرفته می‌شوند و تفاوت‌های چشمگیری را رقم می‌زنند.
این تحول باعث شده است تا مزایای روش‌های معمولی ایمپلنت، چندین برابر شود و عوارض ناشی از آن‌ها نیز تا حد زیادی کاهش یابد. علاوه بر آن بسیاری از محدودیت‌هایی را که پیش از این بر سر راه کاشت ایمپلنت قرار داشت، از میان برداشته است. این روش که به ایمپلنت بدون جراحی نیز معروف است، کاشت ایمپلنت را بسیار ساده‌ترمی‌کند. بنابراین می‌توان ایمپلنت دیجیتال را انقلابی در زمینه کاشت دندان دانست.
فرایند کاشت ایمپلنت دیجیتال چطور انجام میشود؟
مراحل ساخت و کاشت ایمپلنت دیجیتال بسیار متفاوت از ایمپلنت معمولی انجام میشود. دلیل این تفاوت، بهره‌گیری از ابزارهای دیجیتالی است. در ادامه، مراحل آماده‌سازی و تعبیه این ایمپلنت شرح داده میشود.
تهیه مدل سه بعدی از فک
برای انجام ایمپلنت دیجیتال، پیش از هرچیز به نمایی کامل و دقیق از ساختار فک نیاز است. هر چه اطلاعات دقیق‌تر و جزیی‌تری از فک در دسترس باشد، شناخت دقیق‌تری از آناتومی این عضو به دست خواهد آمد. در نتیجه دقت عمل بسیار بالا می‌رود و حصول نتیجه مطلوب امکان پذیر میشود. برای این منظور، پزشک از سی تی اسکن سه بعدی فک بهره می‌برد. طی این تصویربرداری، مدلی سه بعدی از فک به دست می‌آید که در آن ابعاد استخوان فک و همچنین موقعیت عصب‌های این بخش مشخص میشود. این تصویر کمک می‌کند تا پایه ایمپلنت به درستی تعبیه شود و احتمال خطا در کاشت پایه پروتز به حداقل برسد. لازم به ذکر است که این تصویر توسط نرم‌افزارهای تخصصی پردازش می‌شوند تا نمونه سه بعدی از فک فرد تهیه شود.
ساخت مدل سه بعدی
در مرحله بعدی از ایمپلنت دیجیتال، مدلی سه بعدی از فک تهیه میشود. این مدل با استفاده از پرینترهای سه بعدی و بر اساس اسکن سه بعدی فک تهیه میشود. در واقع این مدل قالبی است از استخوان فک که حتی ظریف‌ترین برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های ناشی از دندان‌ها و یا بافت لثه را در خود دارد. برای کاشت پایه ایمپلنت، نیاز است که بخش‌هایی از استخوان فک سوراخ شود. این بخش‌ها در قالب سه بعدی مذکور، به شکل حفره‌هایی کوچک مشخص می‌شوند.
کاشت پایه ایمپلنت
پس از اینکه قالب سه بعدی فک آماده شد، پزشک اقدام به کاشت پایه ایمپلنت می‌کند. ابتدا با تزریق بی‌حسی موضعی، بیمار برای این کار آماده میشود. سپس پزشک شابلون سه بعدی را روی لثه قرار می‌دهد. حال از طریق حفره‌های موجود در شابلون، اقدام به سوراخ کردن استخوان فک کرده و پایه ایمپلنت دندان را تعبیه می‌کند.
تعبیه روکش ایمپلنت
مدتی زمان لازم است تا پایه ایمپلنت با استخوان فک یکپارچه شود. این زمان ممکن است یک ماه طول بکشد. پس از این مدت، بخش تاج دندان به پایه متصل میشود و فرایند انجام ایمپلنت دیجیتال به اتمام می‌رسد.
مزایای ایمپلنت دیجیتال چیست؟
ایمپلنت دیجیتال روشی کم تهاجمی برای کاشت دندان است که مزایای بی‌شماری را با خود به همراه دارد. در ادامه به بیان مهمترین مزایای این روش می‌پردازیم.
در ایمپلنت دیجیتال نیازی به ایجاد برش در بافت لثه نیست. در نتیجه عوارض ناشی از برش لثه و بخیه بروز نمی‌کند. برخلاف ایمپلنت معمولی، در این روش اثری از درد، التهاب و خونریزی ناشی از جراحی وجود نخواهد داشت.
دوره نقاهت این نوع ایمپلنت، کوتاه بوده و درجه سختی آن پایین است. در نتیجه فرد می‌تواند به سرعت به زندگی عادی خود برگردد.
از آنجا که در این نوع ایمپلنت‌ها برشی در لثه ایجاد نمی‌شود، احتمال بروز عفونت نیز پایین است.
ایمپلنت دیجیتال تقریبا برای همه افراد مناسب است. حتی افرادی که به دلیل بیماری‌های خاص، امکان انجام ایمپلنت معمولی را ندارند. برخی از این بیماری‌ها عبارتند از: ناراحتی‌های قلبی و عروقی، فشار خون بالا و اختلالات انعقاد خون.
برخی افراد نیز ممکن است به دلیل سن بالا یا واهمه از جراحی، نتوانند برای کاشت ایمپلنت معمولی کاندید شوند. ایمپلنت دیجیتال گزینه مناسبی برای این افراد خواهد بود.
فرایند ایمپلنت بدون جراحی، سریعتر از ایمپلنت معمولی طی میشود. در نتیجه فرد مجبور نیست مدت زیادی را برای رسیدن به نتیجه صبر کند.
ماندگاری این نوع ایمپلنت دندان، نسبت به سایر پروتزهای دندانی بسیار بالاتر است. اگر مراقبت صحیحی از این ایمپلنت انجام میشود بین 20 تا 25 سال عمر مفید خواهد داشت.
اما شاید مهمترین مزیت این نوع ایمپلنت، دقت بسیار بالای آن باشد. استفاده از فناوری‌های دیجیتال کمک می‌کند تا پایه ایمپلنت در موقعیت صحیحی از استخوان فک تعبیه شود. به همین دلیل است که احتمال ناموفق بودن این ایمپلنت بسیار پایین است.
معایب ایمپلنت دیجیتال
ایمپلنت دیجیتال به عنوان برترین روش برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته شناخته میشود. اما مانند هر تکنیک دیگری معایب و مشکلاتی دارد که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.
استفاده از فناوری‌های دیجیتال در طراحی و ساخت ایمپلنت، نیازمند برخورداری از دانش و مهارت بالاست. در صورتی که جراح در استفاده از این تکنیک‌ها و ابزارها تسلط کافی نداشته باشد، ممکن است آسیب جدی به عصب و استخوان فک وارد شود.
استفاده از تکنولوژی‌های به روز، همیشه مستلزم صرف هزینه است. یکی از معایب ایمپلنت دیجیتال نیز هزینه نسبتا بالای آن است. از آنجا که هزینه این درمان توسط بیمه‌ها پوشش داده نمی‌شود، ممکن است از نظر اقتصادی برای فرد سنگین باشد.
ایمپلنت دیجیتال برای جراحان فرایند پیچیده و بسیار ظریفی است. از سوی دیگر، انجام این تکنیک نیازمند دسترسی به تجهیزات پیشرفته مختلفی است. همچنین حضور نیروی انسانی آموزش دیده نیز ضروری است. این شرایط خاص باعث میشود تا امکان ارائه این درمان، در تمامی کلینیک‌های دندانپزشکی وجود نداشته باشد. اگر قصد انجام ایمپلنت دیجیتال را دارید و در جستجوی مراکز معتبری هستید که این خدمت را ارائه می‌کنند، می‌توانید به سایت دندان 24 مراجعه کنید.
.jpg)
